OPRUIMEN, JA DAT DOE IK NOG WEL EEN KEER!
“Ben jij professional organizer, echt?” zegt degene met wie ik aan de praat raak op een feestje.
En zoals mensen het idee hebben dat in contact met een psycholoog of psychiater deze dwars door hen heen kijken, hebben ze bij mij het idee dat ik wel kan raden hoe hun huis eruit ziet.
En zonder dat ik iets zeg, komt er: “Ja ik zou eigenlijk thuis ook wel eens moeten opruimen, maar… .” Vaak gevolgd door een stilte en een diepe zucht.
Als ik doorvraag, volgt er: “Ik heb er geen tijd voor, ik ga het natuurlijk nog wel eens doen en eigenlijk ben ik heel georganiseerd maar die huisgenoten van mij… !
Weerstand
Wat ik voel is weerstand. Een negatieve emotie die energie blokkeert. Omdat je bang bent voor wat je mogelijk tegenkomt bij het opruimen, onzeker over hoe je het moet aanpakken, of boos en gefrustreerd omdat je het al vaak hebt geprobeerd en het nooit (helemaal) lukt.
Boemerang
Maar iets wegduwen waar je liever niet aan denkt en wat je liever niet voelt, werkt als een boemerang die altijd weer bij jou terugkeert.
En je ontkomt er niet aan dat je er steeds mee geconfronteerd wordt. Het zoeken naar spullen, het vermijden van onverwachts bezoek, je niet vrij voelen in je eigen huis.
Verlangen dat groeit
Positief is dat onder die remmende emotie iets schuil gaat, dat als het aandacht krijgt en je er contact mee maakt, kan groeien!
Namelijk het verlangen naar een georganiseerd en opgeruimd huis waar alles wel z’n plek heeft en het op rolletjes loopt. Waardoor het leven makkelijker en minder stressvol is met minder gedoe.
Tussen droom en werkelijkheid zit een hele wereld en dat is het ‘m juist.
Welke stappen kun je nemen?
Hoe vermijd je jouw valkuilen waardoor het niet lukt?
Welke vaardigheden heb je nodig en hoe kun je die leren?
Welke stappen moet je nemen om je doel wel te bereiken?