Pauline Muller-Hensen Bij veerkracht moet ik altijd aan het poppetje denken dat ik als kind kreeg. Een ballerina die als je het sokkeltje waar ze op stond, indrukte, in elkaar zeeg, armen en benen helemaal slap. Als je losliet, schoot de veer weer omhoog en stond de ballerina weer klaar om een pirouette te draaien, hoe … Lees meer
Nu allerlei sociale en sportieve activiteiten stilvallen en er soms minder werk is, leent deze tijd zich ervoor om te bedenken hoe je verder wilt gaan met je leven. Niet voor de hand liggend want de neiging is juist vaak het tegenovergestelde. Namelijk om direct in de actiemodus schieten. Er zijn 101 dingen te … Lees meer
Ach was het leven maar weer zoals het ooit is geweest. Verlangen naar de tijd voor het coronavirus en de lockdown. Toen alles zoveel beter was, misschien zelfs wel ideaal (nou ja, er was natuurlijk ook wel eens wat….). Eigenlijk wil ik dus dat het weer wordt zoals het nooit is geweest! Zekerheid en verandering … Lees meer
Eind februari en hoe gaat het met jouw goede voornemens van 2020? Het verhaal van een familie op oudejaarsavond. Eén van hen stelt voor om een rondje te doen en elkaar te vertellen welke goede voornemens er zijn voor het nieuwe jaar. Je zou verwachten dat gezonder leven (eten en sporten) en opruimen (i.v.m. … Lees meer
Dit moet ik toch zelf kunnen, zegt de cliënt al mompelend, meer tegen zichzelf dan tegen mij. We zijn beland op de plek waar het moet gebeuren, de studeerkamer. Oorspronkelijk bedoeld voor administratie en studie. Van beide komt niet veel terecht hetgeen nog meer papierwerk en frustratie oplevert. Hij kijkt wat moedeloos naar … Lees meer
Vroeger als kind had ik een sneeuwbol. Een glazen bol met daarin een deel van een dorpje, leuke gekleurde huisjes en een kerktoren. Als ik de bol schudde, gebeurde er iets magisch. Het beeld veranderde compleet: door de neerdwarrelende sneeuwvlokken was het zicht op het dorp grotendeels verdwenen. Liet ik de bol met rust, dan … Lees meer
Steek in m’n zij, gierende ademhaling, benen als pap. Zo herinnerde ik me mijn hardlooppogingen van lang geleden. Zo opgelucht als het voorbij was, zo er tegenop ziend als het weer moest. Toch bleef rennen voor mij altijd iets magisch houden. Niet op een loopband maar buiten. Van niets en niemand afhankelijk. Alleen mijn schoenen … Lees meer
Kwijt “Voordat jij kwam zag ik ‘m nog maar waar die nu is?” Vertwijfeld staart de cliënt naar haar mobiele telefoon waar de SIM-kaart ontbreekt. Mijn moeder zegt altijd: “Wat het huis verliest, brengt het weer terug”. Dat zal best, maar wanneer dan? Hier kon de cliënt niet op wachten. Gedachteloos iets doen en het … Lees meer
Nog even doen… Hoe vaak denk ik niet per dag: O ja, dat moet ik ook nog even doen! Dit afmaken, dat opzoeken, die mailen, iets vragen of doorgeven. Dit flitst dan niet 1 x maar vele malen door mijn hoofd! Het woordje even lijkt onschuldig maar is dat het ook? Onrust en stress Al … Lees meer
Informatieprikkels Op één dag krijgen wij evenveel informatie binnen als de mens in de middeleeuwen in een heel leven. Geen wonder dat we ons regelmatig zo overvoerd voelen dat we er niets maar dan ook niets meer bij kunnen hebben. Wat betekent dit voor jou? Zolang je het gevoel hebt zelf nog aan de touwtjes … Lees meer